നിന്റെ ചിറകുകളായിരുന്നു
എന്റെ രക്ഷാകവചം.
ഉച്ചവെയിലത്ത് നീ എനിക്കു
ചിറകിന്റെ തണലേകി
നന്ദിയുണ്ട്
പെരുമഴയത്ത് നീ എന്നെ
ചിറകിന്റെ കുട ചൂടിച്ചു
നന്ദിയുണ്ട്
ഉഷ്ണകാലത്ത് വീശിയും
തണുപ്പുകാലത്ത്
ചിറകിന്കീഴിലൊതുക്കിയും
നീ എന്നെ കാത്തു
നന്ദിയുണ്ട്
ഒടുവില് ആ ചിറകിന് കീഴില്
നീയെന്നെ ഞെരിച്ചു കൊന്നു
അന്നാണ് നിന്റെ മുഖം തിരിച്ചറിഞ്ഞത്
കഴുകന്റേതിനോട് എന്തെന്നില്ലാത്ത
സമാനത.
എങ്കിലും...
നിന്റെ ചിറകുകളായിരുന്നു
എന്റെ രക്ഷാകവചം.
വൈകിയ തിരിച്ചറിവിലും
നന്ദിയുണ്ട്...
Wednesday, December 2, 2009
Subscribe to:
Posts (Atom)